જોઈએ છે જમાઈ.

જોઈએ છે જમાઈ.       પલ્લવી જિતેન્દ્ર મિસ્ત્રી.

-શાંતિલાલ, તમારે પાંચ દીકરીયું છે?

આ સાંભળતા જ ઓફિસની કેન્ટીનમાં બેસીને ચા પિતા શાંતિલાલના હાથમાંનો કપ ધ્રુજી ગયો અને ચા ટેબલ પર છલકાઈ.

-એલા એભલીયા, તું મારો દુશ્મન છે?

-જુઓ શાંતિલાલ, તમને કહી દઉં છું હા, મારું નામ એભલ નહિ, અમિત છે. પાંચ વરસ થઇ ગયા નામ બદલ્યે, તે છતાં એ તમારી જીભે ચડતું કેમ નથી?

-એભલ, એમ નામ બદલવાથી કઈ તકદીર બદલાઈ જતી હશે? આ તારી જ વાત કર, તેં પાંચ વર્ષથી તારું નામ તો બદલ્યું છે, પણ તારી ભાષા? અરે ખુદ તું જ ક્યારેક તને અમિત ના બદલે અમીટ બોલે છે. યાર આ દુનિયામાં કશું જ અમીટ નથી, નામ તેનો નાશ નિશ્ચિત છે, એક દિવસ બધું જ મટી જવાનું છે, પછી  શું નામ કે શું માણસ?

-તમે તો કોઈ નેતાની જેમ ભાષણ કરવા લાગી ગ્યા. પણ એ તો કહો શાંતિલાલ કે હું તમારો દશમન (દુશ્મન) કાંથી થઇ  ગ્યો?

-પહેલી વાત તો એ કે તું મારા સસરાની જેમ મને શાંતિલાલ કહીને બોલાવે છે, શાંતિભાઈ કહેતા શું તારી જીભે કાંટા વાગે છે?

-ઓહોહો ! એટલામાં આટલું બધું?

-અરે ! તું અચાનક પાછળથી આવીને પૂછે કે ‘તમારે પાંચ દીકરીયું છે?’ તો માણસનું હાર્ટફેલ ન થઇ જાય? અને ધાર કે મારે પાંચ દીકરીયું છે, તો તું એકાદ–બે ને દત્તક લેવાનો છે?

-ના રે ના, એવું તે કોઈ કરતુ હશે? અને આમ પણ મારે તો ભગવાનની દીધેલી બે રૂડી રૂપાળી દીકરીયું છે જ.

-આ ભગવાન કોણ લ્યા? પેલો જાડિયો અને બાડીયો કંદોઈ તો નહિ?

-જુઓ શાંતિલાલ, હું તમને કહી દઉં છું, મારી સાથે આવી મજાક નહિ કરવાની.

-સારું, તારી સાથે ‘આવી’ મજાક નહિ કરું, બસ? પણ પાંચ દીકરીઓની વાત તારા મગજમાં આવી શી રીતે?

-એ તો તમે છાપામાં આપેલી જાહેરખબર મેં વાંચી તેથી.

-હેં? છાપામાં એવી જાહેર ખબર આવી છે કે મારે પાંચ દીકરીઓ છે? લાવ જલદી છાપું લાવ.

-તમે ય શું શાંતિલાલ, સોરી સોરી, શાંતિભાઈ. તમે છપાવ્યું છે ને કે – ‘જોઈએ છે જમાઈ...’

--હા, તે છે કોઈ સારો છોકરો તારા ધ્યાનમાં?

-હોય તો પણ તમારા માટે નકામો, ને એક થી થાય પણ શું?

-કેમ, કેમ?

-આ જુઓ, તમે છપાવ્યું છે કે..’જોઈએ છે જમાઈ.. શુશીલ, કહ્યાગરો, એજ્યુકેટેડ, સોહામણો અને સમજુ.’ તમે જ કિયો હવે, આવા સારામાંના પાંચ જમાઈ શોધવા સહેલા છે? અને પાંચ દીકરીયું હોય તો જ કોઈ પાંચ જમાઈ માટે જાહેર ખબર આપે  ને? આ કઈ મહાભારત યુગ તો છે નહિ, કે દ્રૌપદી ની જેમ એક છોકરી  ના માટે પાંચ વર શોધે.

-અલ્યા ડફોળ, એભલીયા. જમાઈ પાંચ નહિ એક જ જોઈએ છે, જેનામાં ઉપરના પાંચે ય ગુણ હોય.

-હેં? એવું છે? મળી  રીયો  ત્યારે એવો જમાઈ તમને.  

-અરે! નહિ કેમ મળે? જરૂર મળશે.

-શાંતિલાલ, તમે વિચારો. શુશીલ, કહ્યાગરો, એજ્યુકેટેડ અને સોહામણો.. એ બધું તો ઠીક જાણે. પણ જો એ સમજુ હોય તો પરણે જ શું કામ?

-હેં?

           ***

-શાંતિભાઈ, પેંડા લાવો.

-શાના પેંડા રામભાઈ?

-સાંભળ્યું કે તમને બે લાખ રૂપિયાની લોટરી લાગી.

-ઓહ એ ? ઠીક છે મારા ભાઈ, બીજી કઈ સારી ખબર હોય તો કહો.

          ***

--એ જયંતભાઈ, પેલા શાંતિભાઈ પણ ખરા છે.

-કેમ, શું થયું?

-એમને બે લાખ રૂપિયાની લોટરી લાગી તો પણ ખુશ ન થયા.

-તે ન જ થાય ને.

-કેમ, એમને પાંચ લાખની લોટરીની આશા હતી?

-ના, એમને ‘સારો જમાઈ’ મળી જશે એવી આશા હતી.

          ***

-કહો તો આસમાન માંથી ચાંદો અને સૂરજ લાવી આપું. - યક્ષે શાંતિલાલને કહ્યું.

-મારે ઘેર લેમ્પ – લાઈટ પુરતા પ્રમાણમાં છે.

-મોટર – બંગલો, ગાડી –વાડી આપું.

-મારે એ બધું નથી જોઈતું, હવે મને તું શાંતિથી રહેવા દઈશ, ભાઈ?

-અરે! જે જોઈએ તે આપું.

-એમ? તો મારી દીકરીને સુખી રાખે એવો એક જમાઈ આપો.

-તથાસ્તુ!

           ***

-શાંતિભાઈ, ખોટું ન લગાડો તો એક વાત કહું?

-કહોને રસિકભાઈ.

-આ તમારી દીકરી સોનલ છે ને તે...

-હા, તે શું?

-અભય વચન આપો છો? તમે ગુસ્સે તો નહિ થાવ ને?

-નહિ થાઉં, વાતમાં મોંણ નાખ્યા વગર બોલો શું વાત છે મારી સોનલની?

-તમારી એ સોનલ પેલા સાહિલ સાથે ફરે છે, મેં બે ત્રણ વાર એને એની  સાથે જોઈ.

-અચ્છા? આ સાહિલ કોણ છે?

-કાપડ બજારના કિંગ સુકેતુ શેઠ ખરાને? એમનો એક નો એક દીકરો છે. ગઈ સાલ જ એન્જીનીયર થઈને આવ્યો એ. સુકેતુ શેઠને તો ઓળખતા જ હશો?

-હા, સારી રીતે. પાંચમાં પુછાય એવા માણસ છે.

-હા, એ જ. એનો દીકરો અને તમારી દીકરી બંને એક બીજાને ખુબ પસંદ કરે છે.

-એમ? અરે! સોનલની બા, ઘરમાં મીઠાઈ પડી હોય તો લાવો, ન હોય તો મંગાવો, આ રસીકભાઈનું મોં મીઠું કરાવો.

હે ભગવાન! તું કેટલો દયાળુ છે, તારા ભક્તોની વાત વહેલી મોડી પણ સાંભળે જ છે.