વુમેન’સ ડે (મહિલા દિવસ)

વુમેન’સ ડે (મહિલા દિવસ)        પલ્લવી જીતેન્દ્ર મીસ્ત્રી.

-આજે કઈ તારીખ છે?

-૮ મી માર્ચ, કેમ?

-તમને ખ્યાલ છે ખરો કે આજે એક ‘સ્પેશીયલ ડે’ છે?

-તું જ્યારથી મારા જીવનમાં આવી છે, ત્યારથી મેં આવા દિવસો જોવાના બંધ કરી દીધા છે.

-એટલે, તમે કહેવા શું માંગો છો?

-હું એમ કહેવા માંગુ છું કે તું જ્યારથી મારા જીવનમાં આવી છે, ત્યારથી મારા માટે બધા દિવસો ‘સ્પેશીયલ ડે’ જ છે.

-આ કોમ્પ્લીમેન્ટ્સ  છે કે કમ્પ્લેન?

-ઓફકોર્સ કોમ્પ્લીમેન્ટ્સ, ડીયર.

-મને કેમ એવું લાગ્યું નહીં?

-એ બધી વાત છોડ, મૂળ વાત તો કહે, આજની શું વાત છે?

- આજે ૮ મી માર્ચ, આજે ‘સ્પેશીયલ ડે’ એટલે કે ‘વુમેન’સ  ડે’ એટલે કે ‘મહિલા દિન’  છે.

-ઓહો, એમ વાત છે. પણ આજે જ શું કામ? મને તો લાગે છે કે વર્ષમાં ૩૬૫ દિવસ તમારા મહિલાઓના જ દિવસો તો હોય છે. અમને પુરુષોને આવા દિવસોની શું જરૂર? અમને તો અમારી થોડી મીનીટ (મેન’સ  મીનીટ) મળી જાય તો પણ ભયો ભયો.

તમે શું માનો છો વાચકમિત્રો? પુરુષોની આ વાત, ‘વર્ષમાં ૩૬૫ દિવસ મહિલાઓના દિવસ’ વાળી, સાચી છે? જો આ વાત  સાચી હોય તો મને એક વાત નથી સમજાતી કે -  આપણો ભારત દેશ, આપણો સમાજ, ‘પુરુષ પ્રધાન’ દેશ કે સમાજ કેમ ગણાય છે?    

આજના ‘મહિલા દિવસે’ બીજી એક વાત કરવાની છે, દીકરીઓની વાત. કોઈક હોંશિલા બાપે ‘દીકરી વહાલનો દરિયો’ એવું સૂત્ર શોધી નાખ્યું. કોણે શોધ્યું હશે મને ખબર નથી પણ ખુબ જ અસરકારક સૂત્ર છે આ. દીકરી નામની નદી, મીઠા ઝરણારૂપે પિયરમાં રુમઝુમ કરતી , કલકલ કરતી વહેતી હોય છે, તરસ્યાની તરસ બુઝાવે છે, પણ એ જ મીઠી નદી સાસરીયાના દરિયામાં પહોંચીને સાવ ખારી ખારી કેમ થઇ જાય છે?  (દરિયાના પાણી ખારા હોય છે એટલે?)

નો ડાઉટ, દીકરીઓ ખરેખર લાગણીશીલ અને કેરીંગ હોય છે, પણ મોટેભાગે એ લાગણી અને કેર પિયરીયાઓ પ્રતિ,  કે વધુમાં વધુ એના પતિ કે એના બાળકો પ્રતિ જ  સીમિત રહે છે. સાસરીયાઓને આ લાગણી અને કેર બહુ ઓછા પ્રમાણમાં મળે છે. ઓફ કોર્સ, અપવાદ બધી જ બાબતમાં હોઈ શકે, કેટલાક ભાગ્યશાળી સાસરીયાઓને વહુદીકરીનો તેમ જ કેટલીક વહુદીકરીઓને સાસરીયાનો સાચો પ્રેમ મળે જ છે. જેમ તાળી બંને હાથની મદદથી જ પડે એમ લાગણી અને કેર બંને બાજુથી હોય તો જ ટકે એ વાત પણ સાચી છે.

પતિ પત્નીનો એક રસમય સંવાદ:

પતિ: ગુરુવારે મમ્મીજી આવવાના છે.

પત્ની: કેમ? હજી ચાર મહિના પહેલાં જ તો તેઓ આપણા ઘરે આવી ગયા.

પતિ: તો શું થયું, ફરી ન આવી શકે?

પત્ની: આવી તો શકે, પણ હું તો એમ કહું છું કે પોતાના ઘર જેવું સારું બીજું કોઈ ઠેકાણું નથી.

પતિ: આપણું ઘર એમનું પણ પોતાનું જ ઘર તો કહેવાય ને?

પત્ની: કહેવાય, પણ એટલે કઈ વારંવાર આવ્યા કરવાનું? અને એ જ્યારે પણ આવે ત્યારે એક અઠવાડીયાના ધામા તો હોય જ, આ વખતે કેટલું રોકવાના છે?

પતિ: એક મહિનો રોકાવાના છે.

પત્ની: એક મહિનો? આપણું ઘર તે ઘર છે કે હોટલ?

પતિ: પણ માંદે સાજે તેઓ આપણને કામ પણ તો આવે જ છે ને? બોલાવીએ ત્યારે જરાય આનાકાની વગર આવે છે, એટલું જ નહિ, એવા સમયે આવે છે ત્યારે પૂરા દિલથી ઘર અને આપણને સાચવી લે છે કે નહિ? એટલું જ નહિ આવે છે ત્યારે આપણી ભાવતી વસ્તુઓ લઇને  આવે છે. આમ તેઓ કરકસરથી રહેતા હોવા છતાં જાય છે ત્યારે તને અને મીનીને પૈસા આપીને જાય છે.

પત્ની: મા બાપ પોતાના સંતાનોને કામ ન આવે તો બીજા કોના કામ આવે? એ આપણને સાચવે છે તો આપણે એમને નથી સાચવતા કે? આપણે એમને સારી જગ્યાએ બહાર જમવા લઇ જઈએ છીએ, એટલું જ નહિ આપણે પણ તો એમને આવવા જવાની ટીકીટ અને ગીફ્ટ  લઇ આપીએ જ છીએ ને?

પતિ: નજીકના  સંબંધોમાં આવી ગણતરી ન ચાલે. માવતરના  પ્રેમને એમ ભેટ સોગાદ કે પૈસાથી ન તોલાય.

પત્ની: એ હું કઈ ન જાણું. દીકરીની બોર્ડની પરીક્ષા નજીક આવી રહી છે, સીઝનની ચીજો ભરવાનો સમય થઇ ગયો છે, રસોઈવાળા મહારાજ ગામડે જવાના છે. તમે અત્યારે અને અત્યારે ફોન કરીને એમને આવવાની ના કહી દો.

પતિ: ભલે, પણ પહેલાં તું મારી પૂરી વાત તો સાંભળી લે. મારા નહીં, તારા મમ્મી આપણા ઘરે આવવાના છે.

પત્ની: શું? મારા મમ્મી આવવાના છે? એમણે તમને ફોન કર્યો? મને ફોન કેમ ન કર્યો? એમને મેં ખાસ કહ્યું છે કે મને જ ફોન કરવો.

પતિ: એમણે તો તને જ કરેલો. પણ તું તારી કિટીપાર્ટીમાં વ્યસ્ત હતી, તેં ફોન ઉપાડ્યો નહીં તેથી મને કર્યો.

પત્ની: હંઅઅઅ, યુ નોટીબોય, મને ખરી બનાવી હોં તમે. મારા મમ્મી સાથે  શું વાત થઇ તે તો કહો.

પતિ: તારા ભાઈ ભાભી એક મહિનો ઇન્ડીયાની બહાર ફરવા જવાના છે, એટલે તારા મમ્મીને અહી મૂકીને જવાના છે. પણ તું બહુ બીઝી હોય અને તેઓ આવે એવું તું ન ઈચ્છતી હોય તો કઈ વાંધો નહીં, હું ના પાડી દઉં એમને. આમ પણ તેઓ  છ મહિના પહેલાં પંદર દિવસ અને બે મહિના પહેલાં જ વીસ દિવસ રહી ગયા છે ને આપણે ત્યાં?

પત્ની: તો શું થયું, મન થાય ત્યારે મા દીકરીને ઘરે મળવા કે રહેવા ન આવી શકે?

પતિ: ચોક્કસ આવી શકે. મારું તો તને ફક્ત એ જ કહેવું છે કે એ જ રીતે મન થાય ત્યારે મા બાપ દીકરાને ઘરે પણ મળવા કે રહેવા આવી શકે, એ વાત ધ્યાનમાં રાખવા જેવી છે.

પત્ની: ભલે, મારા દયાળુ ભરથાર, તમારી એ વાત હું ધ્યાનમાં રાખીશ, ઓકે?

વાચકમિત્રો, તમે જોયું ને... અહીં પત્નીએ પતિની વાત કેવી તરત જ માની લીધી. જ્યાં પત્ની આટલી દયાળુ અને નરમ સ્વભાવની હોય ત્યાં ‘વુમેન’સ  ડે’  કે ‘મહિલાદિન’ ઉજવવાની જરૂર તો ખરી જ કે નહીં?