શ્રીમતિજી સર્વિસે લાગ્યાં.

શ્રીમતિજી સર્વિસે લાગ્યાં.   પલ્લવી જીતેન્દ્ર મિસ્ત્રી.

-કહુ છું, સાંભળો છો?

-આટલાં વર્ષોથી એ જ તો કરતો આવ્યો છું. 

-સારું, પણ એમાં કહી બતાવવાની કંઈ જરૂર છે?

-ના. પણ આ તો શું કે તેં પૂછ્યું એટલે મેં કહ્યું.

-બહુ સારુ. જાણે  બધું મને પૂછી પૂછીને જ કરતાં હશો, ખરું ને?

-તારે મારી સાથે ઝઘડો જ કરવો છે, કે પછી ખરેખર કંઈ કહેવાનું પણ છે?

-જોયું? તમે વાતમાં ને વાતમાં મારે શું કહેવાનું છે એ ય ભુલાવી દીધું. તમે તો ભાઈ સા’બ, ખરાં છો.

-કંઈ વાંધો નહીં. મને વાત સાંભળવાની કોઈ ઉતાવળ નથી. તું તારે શાંતિથી, જ્યારે યાદ આવે ત્યારે વાત કરજે.

-હં.. શું કહેતી હતી હું? .....અરે હા,  યાદ આવી ગયું, સાંભળો.

-ફરમાવો.

-વાત જાણે એવી છે, કે - હું કાલથી સર્વિસે જવાની છું.

-શું? શું કહ્યું તેં? તું સર્વિસે જવાની? અને તે પણ કાલથી જ? તને વળી કોણે સર્વિસે રાખી?

- આમ તો પહેલી તારીખથી જ જાત, પણ એ દુકાનની સેલ્સગર્લ મેરેજ કરીને રજા પર ઉતરી ગઈ છે. એટલે એ ભાઈ કોઈ બીજાને રાખી લે તે પહેલા મને થયું કે એ  જોબ માટે  હું જ ટ્રાય કરું.

-હા, પણ તને ખબર કઈ રીતે પડી કે ત્યાં જગ્યા ખાલી છે? તેં જોબ માટેની જાહેર ખબર વાંચી કે એ માટે તેં એપ્લીકેશન આપી હતી?

-ના રે ના. નથી તો મેં જાહેર ખબર વાંચી કે નથી તો મેં એપ્લીકેશન આપી. એ તો મોટાભાઈને ઓળખે છે એટલે મને આ જોબ મળી.

-અચ્છા, પણ એ તને નહીં ઓળખતા હોય. વાંધો નહીં, થોડા સમયમાં જ ઓળખી જશે.

-આડું આડું બોલ્યા વગર કહો ને, કે હું સર્વિસે જાઉં કે નહીં?

-હું તને ‘ના’  કહું તો તું નહીં જાય?

-પણ તમે ‘ના’  કહો જ શું કામ? તમને ઢસરડા કરતાં જોઈને  મને વિચાર આવ્યો કે તમારી સાથે સાથે હું પણ કમાઉં તો તમને ‘આર્થિક ટેકો’ થશે.

-મને એવા ટેકાની જરૂર છે, એવું તને કોણે કહ્યું?

-કહેવાનું વળી કોણ હતું?  એ તો સમજવાની વાત છે.રોજ આ કાગળીયાં ચીતર ચીતર કરો છો, ચોવીસ કલાક લખ લખ કરો છો, ત્યારે મળી મળીને તમને શું મળે છે? તો મને વળી દયા આવી કે લાવ તમને કમાવામાં જરા મદદ કરું.

-તારી એ ભલી લાગણી બદલ હું તારો અંત:કરણ પૂર્વકનો આભારી છું.

-આવું તે  શું બોલતા હશો તમે? ફોરીનમાં તો બધાં....

-પ્લીઝ પ્લીઝ, તારી એ ફોરીનની વાતો પછી કોઈ વાર કરજે. હમણાં તો મારે આ બે અધૂરા લેખો પૂરા કરવાના છે.

-લેખો લખવાના એમાંવળી શું ધાડ મારવાની છે?

-એમ, તો પછી એકાદો લખી તો જો.

અરે! હમણાં લખી નાખું. પણ કોઈના પેટ પર પાટું મારવું ઠીક નહીં. મારા લેખો વાંચવા માટે થઈને લોકો તમારા લેખો વાંચવાના મૂકી દે તે મારાથી જોયું જાય નહીં, તેથી નથી લખતી, સમજ્યા?

-સમજી ગયો, દયાની દેવી – ફ્લોરેન્સ નાઈટીંગેલ, હું બધું જ  સમજી ગયો.

-ગુડ બોય. તો હું કાલથી સર્વિસે જાઉં ને?

-તારી સર્વિસ નો સમય શું હશે?

-આમ તો દસ થી સાતનો સમય છે, પણ એ તો બીજા બધા માટે. હું તો બાર થી ચાર જાઉં તો પણ ચાલે. ઓળખાણનો એટલો લાભ તો લેવો જ જોઈએ ને?

-હું નથી માનતો એવું. ઠીક છે.જોબ માટે તારે જવાનું ક્યાં છે?

-સરદાર પટેલ સ્ટેડિયમ પાસે.

-ઓહ! એટલું બધું દૂર છે? તારાથી જવાશે કે?

-માણસ ધારે તો લંકા પણ જઈ શકે, તો સ્ટેડિયમની તો શી વાત છે.

-ભલે, પણ હાલ તો તું સ્ટેડિયમ જવાનું જ ધારજે. લંકાનું તો નોકરી પાકી થાય પછી વિચારજે. બાય ધ વે, તું સર્વિસ કરવાની છે, એ ફર્મનું શું નામ છે? એ લોકોની પ્રોડક્ટ શું છે? 

-‘પાંચાલી”  સાડીની દુકાન છે.

-‘પાંચાલી?’ સાડીની દુકાન? અરે, પાંચાલીને તો ખુદ પોતાને સાડી પહેરાવવા માટે શ્રી કૃષ્ણને આજીજી કરવી પડેલી. અને તું પાંચાલીમાં લોકોને સાડીઓ પહેરાવશે?

-નેપોલિયન લખી ગયો છે ને કે ‘વોટ ઇઝ ધેર ઇન અ નેમ?’ મતલબ કે ‘નામમાં શું દાટ્યું છે?’

-એ વાત નેપોલિયન નહીં, શેક્સપિયર કહી ગયેલો.

-જ્યારે નામનું જ મહત્વ નથી ત્યારે એ વાત કહેનારનું નામ નેપોલિયન હોય, શેક્સપિયર હોય કે કોઈ આલિયો – મવાલિયો હોય, શું ફરક પડે છે?

-હા મારી મા, કંઈ ફરક નથી પડતો, પણ એ તો કહે તું ‘પાંચાલી’ સુધી જઈશ કઈ રીતે?

-બસમાં જઈશ. મોડું થઈ જશે એ દિવસે રીક્ષામાં જઈશ.

-તો તો તારે રોજ રીક્ષા જ કરવી પડશે.

-તો કરીશ. એટલો પગાર ઓછો આવ્યો છે, એમ માનજો.

-એની વે પગાર કેટલો આપવાના છે?

-પહેલી તારીખે ગણી લેજો ને જનાબ,

અને આમ અમારાં શ્રીમતિજી સર્વિસે લાગ્યાં. સાંજે હું ઘરે આવ્યો ત્યારે...

-અરે! તું ઘરે આવી ગઈ છે? મને તો એમ કે તું ‘પાંચાલી’માં બેઠી બેઠી એટલે કે ઊભી ઊભી સ્ત્રી ગ્રાહકોને સાડીઓ પહેરાવતી હોઈશ.

-એ તો હું પહેરાવી આવી.

-અરે વાહ! આજે કેટલી સાડીઓ વેચી મેડમ?

-દસ.

-બસ?

-પહેલા દિવસે તે વળી કેટલી હોય? પછી જોજો ને મારો ઝપાટો.

-ભલે ચાલ, જમવાનું પીરસ.

-આજે તો હું થાકી ગઈ છું એટલે જમવાનું બનાવ્યું નથી, બહાર જમી આવીશું.

-હે ભગવાન, પહેલા દિવસથી જ ઉપાધિ શરુ? ઠીક છે, હું જરા ફ્રેશ થઈને આવું.

-મને તમે જરા ૨૩૨૭૬ રૂપિયા આપજો ને પ્લીઝ.

-શાને માટે?

-સો રૂપિયા રીક્ષાના અને બાકીના મેં સાત સાડીઓ ખરીદી એના.

-તેં ‘પાંચાલી’માંથી સાત સાડી ખરીદી? હમણાં તો આપણા ફેમિલીમાં કે ફ્રેંડ સર્કલમાં કોઈને ત્યાં કંઈ પ્રસંગ પણ નથી આવતો ને તેં સાડીઓ ખરીદી. બાય ધ વે, મને જરા એ તો કહે,  તું ત્યાં સાડીઓ વેચવા ગઈ હતી કે ખરીદવા?

-તમે સમજતા કેમ નથી? હમણા ભલે કોઈને ત્યાં કોઈ પ્રસંગ નથી, પણ ક્યારે ને ક્યારે તો પ્રસંગ આવશે કે નહીં? અને સારા પ્રસંગે પોતાને પહેરવા તેમ જ સગાઓમાં વહેંચવા સાડીઓ જોઈશે તો ખરી જ ને? એટલે મેં અગમચેતી વાપરીને આજે જ લઈ રાખી.

-હે ભગવાન! મારી સાથે આ કયા જનમની તારી દુશ્મની? તેં તો મને વગર અસ્ત્રાએ મૂડી નાંખ્યો.

-એમાં ભગવાનનો શું વાંક?

-મારી માવડી, હુ તને કહું છું. કરી નાંખ્યો ને તેં મને ‘આર્થિક ટેકો?’

-મને ખબર હતી જ કે તમે મારી સાથે કચકચ કરવાના જ છો. પણ તમે જ વિચારો, પહેલા જ દિવસે ‘ ફક્ત ત્રણ સાડીઓ જ વેચાઈ’ એવું  દુકાનદારને કહું તો કેવુ લાગે? એટલે મેં પોતે સાત સાડીઓ ખરીદી લીધી. અત્યારે તમે મને પૈસા આપો અને મહિનાના અંતે મારા પગારમાંથી વાળી લેજો. તમારે તો ખુશ થવું જોઈએ કે ચાલો છેવટે ‘આ કંઈ કામ કરતી થઈ’ પણ તમારા સ્વભાવમાંજ એ નથી ને. તમને જો નહીં જ ગમતું હોય તો હું કાલથી જ નોકરીએ નહીં જાઉં, સમજ્યા?

-બરાબર સમજી ગયો. મારી ભુલ જ હતી કે મેં  તને સર્વિસે જવા દીધી અને તે પણ સાડીની દુકાનમાં. તને સર્વિસે રાખનારો તને મારા કરતાં વધારે ઓળખતો હતો એમ મને તો લાગે છે. હું જ બેવકૂફ છું કે તને આટલા વર્ષોમાં ન ઓળખી શક્યો.

-તો એમાં વાંક કોનો?