તૂંડે તૂંડે મતિર્ભિન્ના.

તૂંડે  તૂંડે મતિર્ભિન્ના.               પલ્લવી જીતેંદ્ર મિસ્ત્રી.

-અરે, સાંભળ તો  જરા.

-બોલો, સાંભળું જ છું.

-પણ તું તો કપડાંની ઘડી કરી રહી છે.

-તો શું થયું ? મારા કાન તો ખુલ્લાં જ છે ને ?

-એમ નહીં, તું બરાબર એકાગ્ર થઈને મારી વાત સાંભળ.

-કેમ, તમારી વાત એટલી બધી અગત્યની છે ?

-હા, એટલે જ તો કહી રહ્યો છું કે ધ્યાનથી સાંભળ.

-ભલે, સંભળાવો નાથ, તમારા ખડૂસ બૉસની બદલી થઇ ? તમારો પગાર વધ્યો ? તમારો સ્ટાફ સુધર્યો ? કે પછી મોંઘવારી ઘટી ?

-તને આવા વાહિયાત અને અશક્ય  વિચારો આવ્યા શી રીતે ?

-આવ્યા હવે.પણ વાતમાં મોણ નાંખ્યા વિના જલદી કહોને જે કહેવું હોય તે.

-જરા ધીરજ રાખતાં શીખ. સાંભળ્યું છે ને કે, ‘ધીરજના ફળ મીઠાં ?’

-સાંભળ્યું છે શું , મેં તો અનુભવ્યું પણ છે. મહિનાઓ સુધી મેં ધીરજના ફળ ચાખ્યાં - ચાખ્યાં જ નહીં ખાધાં અને તમને સૌને ખવડાવ્યાં પણ છે.  પણ હવે...

-પણ હવે શું ?

-પણ હવે ધંધામાં ખોટ જવાને કારણે ધીરજે ફળો વેચવાનું બંધ કર્યું છે, એ હવે માત્ર શાકભાજી જ વેચે છે.

-તું  હવે તારી આવી  મજાક બંધ કરીને મને સીરીયસલી સાંભળશે ?

-ફરમાવો હુજુર.

-તેં આજનું ન્યૂઝપેપર વાંચ્યું ?

-ના, નથી વાંચ્યું.

-હજી તેં પેપર નથી વાંચ્યું ? સવાર સવારથી તું કરે છે શું ? મેં તને કેટલીવાર કહ્યું છે કે બીજા કામોની જેમ ન્યૂઝપેપર વાંચવાનું પણ એટલું જ અગત્યનું છે. બધા સમાચારથી માહિતગાર રહેવું  ખુબ જ જરૂરી છે.

-તમારી વાત સાચી છે. પણ પેપરમાં રોજે રોજ આપણા મગજને ભમાવી દે અને મૂડને ખરાબ કરી નાંખે એવા એવા સમાચારો છપાય છે. રાજકારણીઓના કૌભાંડો, બાળાઓ પર બળાત્કાર, આતંકવાદીઓના ઉપદ્રવ, ઓફિસરોના ભ્રષ્ટાચાર, એક્ટર-એક્ટ્રેસના અફેર, ક્યાંક વરસાદે વરસાવેલો કાળો કેર અને ઠેકઠેકાણે પડેલા ભૂવાઓ (મોટા ખાડાઓ.) તો ક્યાંક દુકાળ, હજી તો ઉનાળો શરુ પણ નથી થયો ત્યાં સર્વત્ર પાણી પાણી...ના પોકાર..  

-બસ, બસ, બસ. તને ખબર છે હવે તો એક દિવસનું પેપર ‘નો નેગેટીવ ન્યૂઝ’વાળું પણ આવે છે ?

-‘સો ચૂહે મારકર બિલ્લી હજ કો ચલી’ હા.. હા.. હા..

-હસ નહીં. વાંચવા જેવું વાંચતી નથી અને ન વાંચવા જેવું વાંચે તો એવું જ લાગે ને ?

-અચ્છા. તમે એમ શા ઉપરથી કહો છો ?

-જો, આજના છાપામાં ન્યૂઝ છે. ‘અર્ધાંગિનીના અર્થને ચરિતાર્થ કરતી રેણુકા : પતિ કે જેની બન્ને કિડની ફેલ થઈ ગઈ હતી,  તેને પોતાની એક કિડની આપીને નવજીવન આપ્યું.’ બોલ, આમાં તારે કંઈ કહેવાનું છે ?

-આમાં મારે શું કહેવા જેવું હોય ?

-કાશ! બધી પત્નીઓ આવી સમજદાર અને ઉદાર હોય.

-ના હોય.

-કેમ, કેમ ના હોય ?

-તમારા હાથની બધી આંગળીઓ સરખી છે ? નથીને ? બસ, તો પછી બધી પત્નીઓ સરખી શી રીતે હોય ? અરે, પત્નીઓ જ શું કામ,  બધાં પતિઓ પણ સરખાં નથી હોતા. તમે જે છાપામાં પત્નીની ઉદારતાના સમાચાર વાંચ્યા એ જ છાપામાં એક સીધા સાદા પતિને જેલ ભેગો કરવાની દાદ માંગતી પત્નીના સમાચાર ન વાંચ્યા ?

-ના, પેપર વાંચતો હતો ને ફોન આવ્યો એટલે વાંચવાનું બાકી રહી ગયું. પણ એની વિગત શું છે એતો કહે.

-તમે પણ શું ? વાંચવા જેવા સમાચાર તો વાંચતા નથી.

-વાયડી થયા વિના કહેને હવે કે શું સમાચાર છે ?

-સાંભળો. અમદાવાદમાં ગોમતીપુરમાં રહેતી શાલિની દવે એ એના પતિ સુનિલ દવેની સામે લગ્નના હક્કો માટે  તથા પોતાના પુત્ર અને પુત્રીના ભરણ પોષણ માટે કોર્ટમાં કેસ કર્યો હતો. અને જજને વકિલ મારફતે અરજી મોકલી એમાં લખ્યું  હતું, ‘ જો સુનિલ ભરણ પોષણ ન આપી શકે તો એને આજીવન કેદની સજા કરવી.” બોલો હવે તમને મારી વાત સાચી લાગે છે ?

-હા ભાઈ હા. હાથની પાંચે આંગળી સરખી ન હોય એ તારી વાત સાચી તો ખરી, હોં. હું હવે સમજ્યો,   કે - ‘તૂંડે તૂંડે મતિર્ભિન્ના.’